Na het behalen van zijn tweede wereldtitel in de zijspancross kende Etienne Bax een winter die voortvarend verliep.

Er kwam een bioscoopfilm over zijn carriere, hij won de Hans de Beaufortbeker, maakte zijn droom werkelijkheid door met zijn zijspan naar Amerika te gaan en kende een voorbereiding die hij nog nooit eerder op zo’n goede wijze had aangepakt. ‘’Voor mij waren dit allemaal mijlpalen die ik heb bereikt. In de winter hebben we veel getraind en konden we met de KNMV mee naar Spanje om daar een trainingsstage af te werken. Hier zijn we heel goed opgevangen door het Nederlandse team en konden we onder ideale omstandigheden trainen. Door deze goede voorbereiding begon ik vol zelfvertrouwen aan de prolongatie van mijn wereldtitel,’’ vertelt Etienne Bax.

De eerste Grand Prix van het seizoen in Oss verliep voor Bax echter heel anders dan op voorhand gedacht, het liep uit op een blamage voor het team. ‘’Het begon eigenlijk op zaterdag toen we in een gevecht met Willemsen een gele vlag over het hoofd zagen en tien strafplaatsen kregen. Hierdoor moesten we in beide manches vanaf de tweede startrij starten waardoor we in de eerste manche helemaal vanuit de achterhoede naar voren kwamen. We reden in de eerste helft van de wedstrijd terug naar een vierde plaats. Helaas kozen we toen een verkeerd spoor en kwamen hard ten val. Etienne brak zijn sleutelbeen en ik liep hierbij drie gebroken ribben en een spierscheuring op,’’ vertelt Kaspars Stupelis.

‘’Dankzij de contacten van mijn sponsors kon ik dezelfde avond nog worden geopereerd bij dokter Toon Claes. Twee weken later reden we weer in Frankrijk, waar we derde wisten te worden en de schade konden beperken. Helaas kregen we bij de volgende wedstrijd in Spanje opnieuw een tegenslag voor de kiezen want in de sighting lap kregen we af te rekenen met een mechanisch probleem waardoor we niet van start konden gaan en dus van de zes manches drie keer niet tot scoren waren gekomen,’’ vertelt Etienne.

‘’De nulscore van de eerste manche in Spanje was een nachtmerrie voor ons. We kwamen in de tweede manche nog wel sterk terug met een tweede plaats maar onze achterstand was flink opgelopen. Na deze Grand Prix hebben we even pauze genomen om onze blessures te laten genezen en om aan onze snelheid te werken. De tijd werd genomen om al onze fysieke trainingen af te werken en om de therapie die nodig was voor onze blessures te doen. Tijdens de eerstvolgende Grand Prix in de Oekraine stonden we er weer. Het gevoel was goed en ook de snelheid was top. We wisten de eerste manche te winnen en voor mij was het 2,5 jaar geleden dat dit was gelukt. Echter bij de start van de tweede manche kregen we opnieuw met pech af te rekenen. We kwamen in aanraking met Veldman en kwamen zwaar ten val. Ik liep hierbij opnieuw een spierscheuring op waardoor de nachtmerrie weer helemaal opnieuw begon met het nemen van pijnstillers en zonder training de volgende wedstrijden moest zien door te komen,’’ vertelt Kaspars.

‘’Bij de valpartij schoot mijn schouder uit de kom. Voor mij was dit 1 van de zwaarste valpartijen uit mijn carriere en daarnaast heb ik hiervan een mentale klap gekregen. Ik belandde in een ziekenhuis in de Oekraine en daar moet je niet willen zijn. Ondanks dat deze mensen echt hun best hebben gedaan om mij te helpen, heb je er toch geen fijn gevoel bij. Helaas hadden we niet veel tijd om bij de pakken neer te gaan zitten omdat een week later alweer de volgende Grand Prix in Tsjechie op de kalender stond. We hielden nog steeds hoop op de titel waardoor we daar moesten rijden,’’ vertelt Etienne.

Vanuit kansloze positie vochten Etienne en Kaspars zich toch nog terug naar een derde plaats in de eindstand van het wereldkampioenschap, niet de positie waarop ze hadden gehoopt maar gezien alle tegenslagen die ze hebben gekend, toch een knappe prestatie!

‘’Iedere blessure komt hard binnen en begint mentaal aan je te knagen. Dit was niet makkelijk om mee om te gaan. We hebben er alles aan gedaan en wanneer je dan niet de resultaten haalt die je verwacht, is dit moeilijk om te accepteren. Ondanks dit hebben we de moed nooit opgegeven en bleef de sfeer binnen het team goed,’’ vertelt Etienne.

‘’We hebben keer op keer bewezen dat wij de jongens zijn die niet opgeven. Al hadden we van de 100 procent maar 1 procent kans dan pakten we die. De motivatie was het probleem niet bij ons maar door de tegenslagen werd het zwaar en moeilijk. Wanneer je verwacht dat je wint en dat gebeurd niet, dan wordt het moeilijk. Je gaat het nog harder proberen maar soms ging het hierdoor zelfs de verkeerde kant op. We genoten er niet meer van,’’ vertelt Kaspars.

Team Bax vond het plezier weer terug bij het rijden van een aantal lokale wedstrijden met daaropvolgend de Dutch Sidecar Masters titel en de Grand Prix zege in Lommel.

‘’Een Nederlandse titel kun je nooit aan wennen. Voor ons was het behalen van deze titel een hoogtepunt. We hebben dit in Rhenen met veel fans gevierd en dat was echt mooi. Ook hebben we de Grand Prix van Lommel gewonnen. Het is nooit makkelijk om voor eigen publiek hoog te scoren maar toch wisten we hier onze enigste Grand Prix van het seizoen te winnen. We hebben nooit opgegeven en we zijn erin blijven geloven,’’ vertelt Etienne.

Nu de winterperiode is aangebroken voor Sidecarteam Bax zullen er toch een aantal dingen gaan veranderen om in 2019 opnieuw een gooi te kunnen doen naar de wereldtitel.

‘’We hadden dit jaar meer in ons dan een derde plaats maar de andere teams hebben zichzelf verbeterd. Wanneer je wint, wil je niet veel veranderen maar wanneer je de titel niet pakt en je verliest, kijk je naar alle mogelijkheden waarop je kunt verbeteren. Als je hiermee aan de slag gaat moet het beter worden. Het is goed voor ons om te professionaliseren maar daarnaast is het ook goed voor de sport dat het op een hoger niveau aangepakt wordt,’’ vertelt Kaspars.

‘’Ik moet me meer focussen op de Grand Prix’s. Ik heb dagen dat ik 12 tot 16 uur met de motorcross bezig ben. Ik vind dit leuk maar dat is geen ideale voorbereiding op een Grand Prix. Ik begin ook ouder te worden en ik merk dat het seizoen er flink in hakt. Ondanks dat de resultaten iets minder waren dit seizoen, ben ik blij dat de sponsoren en supporters allemaal achter ons bleven staan. Zij maken het mogelijk dat we dit kunnen doen. Ik heb al weer veel sponsoren gesproken en die waren allemaal positief. We hebben ons dit jaar 100 procent ingezet en hebben nooit opgegeven. We gaan voor een beter seizoen in 2019 en hopen zoveel mogelijk te kunnen winnen,’’ vertelt Etienne.

Dit weekend komt Team Bax voor team Nederland aan de start in de Sidecarcross of Nations in het Deense Slagelse! Vorig jaar wist Nederland deze wedstrijd te winnen waardoor ze dus als titelverdedigers aan de start komen.