Als pa een befaamd bakkenist in de zijspancross is en ma een fervent supporter, dan moeten de crossfietsjes van zoonlief snel verruild worden voor een minizijspan.

Althans dat was het geval bij Etienne Bax (geb. 09-08-1988) en Robbie Bax (geb. 18-10-1991) die al op zeer jonge leeftijd met Jack en Marthie Bax elke zondag naar de zijspancross trokken.

Jack kon het verzoek niet weerstaan en knutselde, wellicht in de hoop dat zijn pupillen ooit in zijn voetsporen zouden treden, een 50 cc minizijspan in elkaar.

Etienne aan het stuur en Robbie als bakkenist raakten snel op elkaar ingespeeld en met behulp van Jack werden hun de fijne kneepjes van het zijspanvak bijgebracht…

Een paar jaar later moest een maatje groter zijspan komen en Are Kaurit leverde een kant- en klaar bakje wat zo pasklaar aan een Honda CR85 kon worden geschroefd. Etienne en Robbie waren nog maar 13 en 11 jaar jong maar vonden toch het moment gekomen om met deze machine wedstrijden te gaan rijden. Helaas bestond er toen nog geen jeugd zijspanklasse maar de MON bood uitkomst door hen in de jeugd quad klasse te laten starten.

Op de laatste foto van de compilatie is overigens de eerste bus/camper te zien waarmee naar de cross werd gegaan en waarop v.l.n.r. Ben v.d. Bogaart, Larris Hendrikxs, Robbie en Etienne te zien zijn.

Etienne groeide als kool en op vijftienjarige leeftijd werd Etienne te groot voor het kleine werk en Robbie te klein voor het grote werk. Dat wil zeggen, Etienne kon nog maar amper zijn benen kwijt op het jeugdzijspan maar Robbie was nog veel te klein voor een echte combinatie.

De broertjes stonden voor een moeilijk dilemma, wachten totdat Robbie groot genoeg was, of moest Etienne doorgaan met een andere bakkenist……. uiteindelijk moest er een keuze gemaakt worden en werd Ben van den Bogaart aangetrokken om plaats te nemen in de bak naast Etienne. Samen hebben zij het seizoen 2002 en 2003 gereden.

Dat deden ze met wisselend succes. Ben moest nog veel leren en Etienne had de overtuiging dat hij tot meer in staat was en na twee jaren werd hun samenwerking beëindigd en gingen ze als vrienden uit elkaar.

Vanaf 2004 werd Haske Hurkmans de nieuwe bakkenist. Haske was de zoon van Eric Hurkmans, eveneens een vermaard bakkenist met enkele nationale titels en grote resultaten in het WK achter zijn naam. Op een VMC-Honda reden Bax-Hurkmans een compleet seizoen bij de MON nationalen zijspan en in hun eerste jaar werden ze al direct Nederlands kampioen zijspancross nationalen !

Vanzelfsprekend kwam na hun nationale titel in 2005 de overstap naar de inters. Aan het begin van het seizoen wordt er in een aantal wedstrijden bepaald wie er zich kunnen kwalificeren voor de vaderlandse afvaardiging naar de IMBA wedstrijden. Tot ieders verrassing konden Etienne en Haske zich daarvoor als debutanten plaatsen en konden ze de nodige ervaring gaan opdoen op buitenlandse banen.

Voorzien van een splinternieuwe VMC-Zabel werd de lat in 2006 alweer behoorlijk hoger gelegd, een plaats in de top drie bij het Europees kampioenschap zijspancross van de IMBA moest mogelijk zijn. Met nog één wedstrijd in het vooruitzicht hadden Etienne en Haske een redelijke kans op een tweede plaats in het eindklassement.

Om daar definitief zeker van te zijn moesten ze nog de laatste wedstrijd in Heeswijk-Dinther rijden. Uitgerekend in de finalewedstrijd ging bijna alles mis en kon Etienne het succes van zijn vader in 1993 niet herhalen.

Het werd uiteindelijk een vierde plaats in de eindstand om het Europees kampioenschap zijspancross IMBA. Bijzonder jammer, maar de blikken waren reeds op het seizoen 2007 gericht.

Marc van Deutekom werd de nieuwe bakkenist. Ook Marc is een nazaat van een zeer vermaard bakkenist, zijn vader Piet bracht het zelfs tot een 3^e plaats in het WK 1986 samen met Ton van Heugten. Samen met Marc van Deutekom ging Etienne vanaf 2007 meespelen in de eredivisie, het Open Nederlands kampioenschap van de KNMV plus het wereldkampioenschap.

In hun eerste jaar bij de topcoureurs behaalden Etienne en Marc een keurige 4^e plaats in het ONK en een 21^e plaats in het WK. Ondertussen was Robbie Bax zich uitermate sterk aan het bekwamen als bakkenist bij Huub Spierings. In 2007 werden zij kampioen bij de nationalen MON en daarmee herhaalde Robbie het succes van zijn oudere broer.

De samenwerking met Marc werd voortgezet en nu was alles gericht op een goede klassering in het WK. Dat deden ze met veel succes want in hun eerste volle Grand Prix seizoen behaalden ze een prachtige tiende plaats in het wereldkampioenschap.

Maar als afsluiting van het internationale seizoen wordt er nog een wedstrijd verreden om het Europees kampioenschap zijspancross voor landenteams. Etienne en Marc werden door de KNMV aangewezen om ons land samen met de broers Marcel en Daniël Willemsen te vertegenwoordigen. In het hol van de leeuw wisten zij de favoriet gewaande Belgen van zich af te houden en ons land de overwinning te schenken.

De eerste internationale titel voor Etienne en Marc was binnen.

België was het organiserende land voor de EK zijspancross voor landenteams en dus mochten zij twee teams afvaardigen om hieraan deel te nemen. Het Belgische A-team met Jan en Joris Hendrickx en Kristof Santermans was torenhoog favoriet, maar wat gebeurt er…. Peter Steegmans van het B-team wint de eerste manche op zijn sloffen. De andere Belgen woest want zij vonden dat Steegmans hun had moeten laten voorgaan. Onzin, en bovendien waren Jan en Joris Hendrickx door tegenslag toch niet van de partij. Zo kon het gebeuren dat België vierde werd en Robbie Bax hier samen met Andreas Clohse derde werd voor België.

Na tweemaal een vierde plaats in het ONK kwamen ze door een reeks pechgevallen ook dit seizoen niet verder dan alweer een vierde plaats.

In het WK werd met een achtste plaats wel weer een stap vooruit gezet en in het EK voor landenteams mochten Etienne en Marc ons land wederom vertegenwoordigen maar dit keer moesten zij zich tevreden stelen met het zilver achter het ijzersterke team uit Letland.

De definitieve doorbraak.

Ben van den Bogaart had zich in de schaduw van Etienne ondertussen weten op te werken als een zeer bekwaam bakkenist en reeds tijdens het seizoen van 2009 kwamen de eerste gesprekken over een terugkeer van Ben opgang. In de winter van 2009/2010 werd alles snel beklonken en met ingang van 2010 zouden Etienne Bax en Ben van den Bogaart opnieuw een duo gaan vormen.

In het begin was het even wennen maar gaandeweg het WK seizoen kwamen ze op stoom. In België stonden ze voor het eerst op het podium met een fraaie derde plaats in de totaaluitslag. Een week later deden ze het in Duitsland nog een keer dunnetjes over.

Een maand later trok team Bax naar Oost-Europa en toen bleken de podiumplaatsen geen toeval meer te zijn, in Letland kwamen ze in de tweede manche tot een tweede plaats. Evenredig aan hun topprestaties stegen ze ook in het tussenklassement voor het WK. Een plaats bij de eerste zes leek haalbaar. In het verre Rusland ging het opnieuw beter, met een 2^e en 3^e plaats stonden ze opnieuw op het podium en stegen ze weer een plaats in het tussenklassement.

De twee laatste wedstrijden, Denemarken en Duitsland gaf hun vleugels. In Denemarken boekten zij hun eerste manchezege in het WK en stonden ze met een tweede plaats in het dagklassement opnieuw op het podium. Een vierde plaats in het WK leek nagenoeg zeker.

Een week later werd de afsluiting van het WK een ware zegetocht voor Etienne en Ben. De hele wereldtop was aanwezig maar niemand had iets in te brengen tegen hen en met een 2^e en 1^e plaats boekten zij voor het eerst een dagoverwinning in het WK. En uiteraard was daarmee ook een vierde plaats in het WK van 2010 zeker gesteld.

Naast hun bijzondere prestatie in het WK werden Etienne Bax/Ben van den Bogaart ook Nederlands kampioen zijspancross bij de KNMV.

Met een vierde plaats in het WK werd nu de focus gericht op een plaats in de absolute wereldtop, bij de eerste drie. In de openingswedstrijd in ons eigen Oss kregen ze helaas stukken in de tweede manche en raakten al direct op een behoorlijke achterstand. Het vervolg was ook zeer wisselvallig, veel pech en blessures. In België raakten ze direct na de start betrokken bij een valpartij maar werden de tweede manche keurig tweede. Ben raakte geblesseerd en Marc van Deutekom was stand-in in Duitsland maar na een zware crash tijdens de kwalificaties bleven ze dat weekend puntloos. Ook in Letland ging het volledig mis toen Ben door de hitte werd bevangen. In Estland boekten ze een prachtige manchezege en ook in Rusland stonden ze op het podium met een keurige tweede plaats in het dagklassement. Maar door teveel nulscores was het duo gezakt naar een tiende plaats in het WK. Het seizoen leek verloren maar Etienne en Ben gaven de moed nooit op. Dat gaf hun in de laatste twee wedstrijden vleugels, in Denemarken werden zij met een tweede en eerste plaats Grand Prix winnaar en een week later sloten ze in Duitsland het seizoen af met een vierde plaats en een manchezege. Dat leverde hun uiteindelijk toch nog een vijfde plaats in het WK van 2011 op.

Twee weken later werden ze in Harfsen voor de tweede keer Nederlands kampioen.